.png)
De kleedkamer strikt vier Tour-winnaars
In een tweeluik over de Ronde van Frankrijk - 17 en 24 juni op Canvas
Exact 50 jaar geleden won Eddy Merckx zijn eerste Ronde van Frankrijk. Om dat te vieren, wijdt Ruben Van Gucht in juni twee extra afleveringen van De kleedkamer aan La Grande Boucle: een aflevering met vier Belgische ploegleiders die met een van hun renners de Ronde wonnen, en een met de vier laatste Belgische geletruidragers. Elke aflevering bevat ook twee reportages over buitenlandse Tour-winnaars. En dat zijn niet van de minsten. Of wat dacht u van Sir Bradley Wiggins, Andy Schleck, Cadel Evans en Alberto Contador. In De kleedkamer vertellen zij over de hoge toppen en diepe dalen van de Tour.
Op maandag 17 en 24 juni om 21.20 u. op Canvas en VRT NU.
De kleedkamer is een programma van Deklat Binnen voor Canvas.
Deel 1: Belgische ploegleiders van Tour-winnaars
Maandag 17 juni
.jpg "Ruben Van Gucht in La Cipale met Dirk Demol, Johan Bruyneel, Rudi Pevenage en José De Cauwer")
In de eerste aflevering trekt Ruben Van Gucht naar wielerbaan La Cipale, in het bos van Vincennes. In dit uit gietijzer en staal opgetrokken stadion in een buitenwijk van Parijs vierde Merckx elk van zijn vijf overwinningen in de Tour de France. Die gouden jaren liggen al een hele tijd achter ons. Het is nog altijd wachten op een opvolger voor Lucien Van Impe, de winnaar van de Tour de France in 1976. Toch speelden heel wat landgenoten een grote rol in latere Tour-overwinningen. Niet op de fiets, wel achter het stuur van de volgwagen.
José De Cauwer was als prof jarenlang de persoonlijke helper van de Nederlandse toprenner Hennie Kuiper. Zijn grootste successen kende hij evenwel niet als wielrenner, maar als wielercoach. Onder zijn leiding als ploegleider van de gelegenheidsformatie ADR-Agrigel won de Amerikaan Greg LeMond in 1989 voor de tweede keer de Tour. In 2005 werd Tom Boonen met José De Cauwer als bondscoach wereldkampioen in Madrid. Nu volgt De Cauwer de Tour nog altijd op de voet, in de commentaarcabine naast Michel Wuyts.
Wie Johan Bruyneel zegt, zegt Lance Armstrong en US Postal. Als ploegleider won Bruyneel met de Amerikaan maar liefst zeven keer de Tour. Maar ook met Alberto Contador mocht hij twee keer de overwinning vieren in Parijs. In 2013 kwam hij in het oog van een dopingstorm terecht. In de nasleep van het grootschalige onderzoek naar het dopinggebruik bij US Postal, legde het Amerikaanse antidopingagentschap USADA Bruyneel een schorsing op van tien jaar. Onlangs werd hij door het Internationaal Sporttribunaal TAS zelfs levenslang geschorst.
Als renner is Dirk Demol vooral bekend van zijn overwinning in Parijs-Roubaix. Demol zou nooit ploegleider worden maar Johan Bruyneel kon hem toch overhalen om naar US Postal te komen. Samen maakten ze van de Amerikaanse formatie een onoverwinnelijk team. Na uitstapjes bij Discovery Channel, Quick-Step, Astana, RadioShack is hij sinds dit jaar actief bij Katusha-Alpecin.
Rudy Pevenage was prof van 1976 tot 1988. Zijn grootste succes kende hij in de Ronde van Frankrijk van 1980: hij won een etappe én het puntenklassement. Na zijn carrière als renner bleef hij actief in het peloton. Hij werd vooral bekend als persoonlijke verzorger en begeleider van de Jan Ullrich, met wie hij in 1997 de Tour won. Ook nu nog is Pevenage een vertrouwenspersoon van de Duitser, die kampt met een zware alcohol- en drugsverslaving.
De reportages
Ruben en zijn ploeg kregen ook een exclusieve kijk in het privéleven van Alberto Contador en Andy Schleck. Allebei hebben ze het over de mooie, maar ook de minder mooie kanten van hun carrière. Dat zorgt voor straffe portretten die perfect passen in de galerij van De kleedkamer.
.jpg "Alberto Contador - (c) Deklat Binnen")
De Spanjaard Alberto Contador is een van de grootste ronderenners aller tijden. Al op 25-jarige leeftijd had El Pistolero de drie grote rondes gewonnen, iets wat alleen Felice Gimondi en Bernard Hinault hem ooit hadden voorgedaan. In 2012 kwam Contador in opspraak. Hij werd door het TAS voor twee jaar geschorst. Hierbij moest hij onder meer zijn Tourzege uit 2010 en zijn Giro-overwinning uit 2011 inleveren. Tot op vandaag vindt hij zelf dat deze zeges hem onterecht ontnomen zijn.
Andy Schleck werd door de schorsing van Contador uitgeroepen tot eindwinnaar van de Tour van 2010. De Luxemburger werd ook twee keer tweede en won drie ritten. Die succesperiode kreeg echter geen gevolg. Door een ernstige knieblessure kondigde Schleck in 2014 op 29-jarige leeftijd in tranen zijn afscheid van de wielersport aan.
Deel 2: De laatste Belgen in het geel
Maandag 24 juni
We wachten al lang op die opvolger van Eddy Merckx en Lucien Van Impe. Maar dat wil niet zeggen dat er de voorbije jaren geen Belgen meer in het geel hebben gereden. In deze tweede Tour-aflevering brengt Ruben Van Gucht de vier laatste Belgische geletruidragers samen op het dak van de basiliek van Koekelberg. Die locatie - met een panoramisch uitzicht over Brussel - is niet toevallig gekozen. Op 6 juli gaat de Tour daar van start, als eerbetoon aan Eddy Merckx, die 50 jaar geleden zijn eerste Tour won. Greg Van Avermaet, Tom Boonen, Jan Bakelants en Philippe Gilbert praten er over hun ervaringen als dragers van de maillot jaune in de meest gemediatiseerde koers ter wereld.
Tom Boonen is vooral bekend als wereldkampioen en winnaar van klassiekers, maar in 2006 reed hij vier dagen rond in het geel. Hij won dat jaar geen ritten, maar nam na drie dagen de trui over van Thor Hushovd. Bij de eerste individuele tijdrit moest Boonen het geel afstaan aan Serhij Hontsjar. Hij gaf op in de rit naar Alpe d'Huez vanwege problemen met de luchtwegen en een slepende ziekte in de darmen, maar zijn gele truien neemt niemand hem nog af, net als zijn groene trui in 2007 en zijn zes ritoverwinningen.
2016 was hét jaar van Greg Van Avermaet. Zijn overwinning op de Olympische Spelen staat in het collectief geheugen gegrift, maar ook zijn Tour was meer dan geslaagd. Hij won de vijfde etappe en greep meteen ook de leiderstrui, die hij drie dagen mocht behouden. Chris Froome nam de trui over en kroonde zich later ook tot eindwinnaar.
Philippe Gilbert was in de Tour van 2011 de favoriet in de eerste rit. Hij counterde een aanval van Fabian Cancellara op de korte slotklim, zette zijn eindsprint in en pakte de zege. Gilbert kreeg meteen ook de gele leiderstrui en werd leider in het punten- en het bergklassement. Na één dag was hij het geel alweer kwijt, maar 2011 was voor Gilbert een echt boerenjaar, want hij won ook de Amstel Gold Race, Luik-Bastenaken-Luik en de Waalse Pijl.
Een veelwinnaar is Jan Bakelants nooit geweest, maar in 2013 gaf hij zijn carrière een gouden randje. In zijn allereerste Tour won hij meteen de tweede etappe door in de laatste kilometer weg te rijden van een groep van zes en uiteindelijk het naderende peloton één seconde voor te blijven. Bakelants pakte meteen ook de gele trui. Hij zou de trui twee dagen dragen en uiteindelijk als achttiende in het eindklassement eindigen.
De reportages
Bradley Wiggins en Cadel Evans droomden allebei jarenlang van de eindzege in de Tour. De Brit en de Australiër kregen het voor elkaar. Ze werden allebei de eerste eindwinnaar voor hun land.
Cadel Evans groeide op tussen de Aboriginals. Zijn vader was verslaafd aan drank en zijn moeder verhuisde met kleine Cadel wel zes keer door heel Australië. Vrienden maken kon daardoor niet. Bovendien was hij enig kind. Als kleine jongen lag hij een week in coma na een ongeval. Niemand geloofde in een carrière als wielrenner, laat staan een zege in de Tour. In 2011 maakte hij zijn grote droom waar. Hij greep de leidersplaats in de voorlaatste etappe - een tijdrit, zijn specialiteit - en won de Tour met meer dan anderhalve minuut voorsprong op Andy Schleck.
Sir Bradley Wiggins werd geboren in Gent. Voor hij zijn grootste successen op de weg boekte, was hij een wereldtopper op de baan. Maar hij droomde van meer. In 2012 kroonde hij zich tot allereerste Britse Tourwinnaar. Het rittenschema was met meer dan 100 tijdritkilometers op zijn lijf geschreven. Zijn ploeg- en landgenoot Chris Froome werd tweede op meer dan drie minuten. Vlak na de Tour zette Wiggins de kers op de taart. In Londen werd hij Olympisch kampioen tijdrijden.